flaga polski

Historia Głównego Rynku.

Wytyczony został w drugiej połowie XIII w. podczas zagospodarowywania przestrzennego miasta lokacyjnego założonego przez księcia wielkopolskiego Bolesława Pobożnego. Posiada prostokątny kształt i wymiary około 115 x 90 metrów. Wybiega z niego dziesięć ulic, które pierwotnie prowadziły w kierunku bram miejskich i muru obronnego.

Zajmuje centralne miejsce dzisiejszego śródmieścia. Początkowo zwany był Rynkiem, a od początku XIX w. Rynkiem Głównym. W 1872 r. określony został mianem Głównego Rynku. Od 1934 r. nosił nazwę Placu 11 Listopada, a od 1950 r. – Placu Bohaterów Stalingradu. Obecną nazwę wprowadzono w 1989 roku.

Na przełomie XIV i XV w. na środku rynku zbudowano ratusz, obok którego stały dawniej sukiennice i kramy kupieckie (ławy i jatki), które usunięte zostały w 1872 roku. Przeniesiono je na wytyczony wówczas nowy plac targowy nazwany Placem św. Mikołaja (dzisiejszy Nowy Rynek).

W 1776 r. rynek otrzymał oświetlenie latarniami olejowymi, które później zastąpiły latarnie naftowe, a w 1871 r. – gazowe.

Ratusz wielokrotnie ulegał zniszczeniom spowodowanym przez liczne pożary. Posiadał wysoką, sześćdziesięciometrową wieżę z zegarem. Spłonął całkowicie podczas wielkiego pożaru miasta, który miał miejsce we wrześniu 1792 roku. Drugi budynek ratusza – zniszczony przez żołnierzy pruskich na początku I wojny światowej – zbudowany został w latach 1888-1890 według projektu Józefa Chrzanowskiego, jako trójkondygnacyjna, bezwieżowa budowla o secesyjnej szacie architektonicznej. Obecny gmach ratusza wzniesiony został w latach 1919-1925 według projektu opracowanego przez Sylwestra Pajzderskiego. Posiada on wysoką, prawie sześćdziesięciometrową wieżę z zegarem i z tarasem widokowym na szczycie.

Zabudowa mieszkalna stojąca wokół rynku była najczęściej murowana, ale ulegała licznym zniszczeniom w trakcie pożarów. Całkowitej zagłady doznała na progu I wojny światowej – w sierpniu 1914 roku. Obecna pochodzi – nie licząc jednego domu zbudowanego w 1957 r. – z lat 1919-1933.

United Kingdom

The square came about in the second half of the 13th century at the time of space planning the chartered town founded by the prince Boleslaus the Pious. It is rectangular in shape with sides of 115 m and 90 m. Ten streets start here, which once ran towards town gates and town walls.

It occupies the central position in the today’s inner city. At the beginning it was called Rynek [Market Square] and since the beginning of the 19th century it was called Rynek Główny [Main Market Square]. From 1872 to 1934 it was called Główny Rynek. In 1934 it got a new name; Plac 11 listopada [November 11 Square]. In 1950 the name was changed into Plac Bohaterów Stalingradu [Heroes of Stalingrad Square].The present name was introduced in 1989.

At the turn of the 14th and the 15th century, in the middle of the square, a town hall was built, next to which, cloth halls, stalls, shambles and benches stood. In 1872 these old-fashioned commercial facilities were removed from the main town square to find their place in the new market square called Plac św. Mikołaja [Saint Nicolas Square], today’s Nowy Rynek [New Market].

Since 1776 r. the square was lit by oil lamps, then by kerosine lamps, and since 1872 by gas ones.

The town hall was many times destroyed by fires. It had a sixty-metre tall tower with a clock. The building completely burnt down during the great fire in September 1792. The second in turn building of the town hall, built in the years 1888-1890, was destroyed by the Prussian soldiers at the beginning of the First World War. The edifice was designed by the architect Józef Chrzanowski as a three-storey towerless structure of a Secession style. The present building of the town hall designed by Sylwester Pajzderski was built in the years 1919-1925. It has a sixty-metre tall tower with a clock and a viewing terrace at the top of the tower.

Most of the residential buildings around the town hall were made of brick, nevertheless many of them burnt down at the time of fires. All the buildings were completely destroyed at the brink of the war. The present tenement houses, apart from a single one from 1957, were built in the years 1919-1933.

 

 Gl Rynek 4 Gl Rynek 1  Gl Rynek 2

Gl Rynek 3 Gl Rynek 5  Gl Rynek 7

Gl Rynek 8  Gl Rynek 10  Gl Rynek 11

Gl Rynek 13  Gl Rynek 14  Gl Rynek 12

Zdjęcia ze strony Wirtualnego Muzeum Fotografii Kalisza www.wmf.kalisz.pl

flaga polski

Historia Ulicy Złotej.

Wyprowadzona została w drugiej połowie XIII w. z północno-zachodniego narożnika Głównego Rynku i początkowo biegła do muru obronnego. W późniejszym czasie kilkakrotnie ją przedłużano i obecnie prowadzi do granicy miasta, skąd skręca w prawo i dochodzi do Wału Bernardyńskiego. Liczy około 2600 m długości.

Początkowo nazywała się Żydowską, bowiem stanowiła centralną ulicę dzielnicy żydowskiej, ale pod koniec XVII w. lub na początku XVIII w. jej nazwę zmieniono na Złotą.

Po rozebraniu na początku XIX w. muru obronnego, połączono ją w 1820 r. z wytyczoną wówczas ul. Ponad Murem (dzisiejsza A. Parczewskiego), biegnącą wzdłuż nieistniejących już wtedy obwarowań miejskich i płynącej obok odnogi Prosny zwanej Babinką (zasypanej w latach 1941-1949, w której miejscu obecnie znajdują się kaliskie planty). Natomiast w 1875 r., po zbudowaniu drewnianego mostu na Babince, przedłużono ją do ul. Babina, znajdującej się po drugiej stronie rzeki i połączono z dochodzącą do niej ul. Nową. W 1934 r. ul. Nowa włączona została w ul. Złotą, a powstałej w ten sposób nowej ulicy, biegnącej aż do granicy obszaru miejskiego, nadano nazwę Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), którą w 1947 r. zmieniono na Ignacego Daszyńskiego, a trzy lata później – w 1950 r. – na Feliksa Dzierżyńskiego. W 1963 r., po powiększeniu terytorium miasta, ulica ta doprowadzona został do Kanału Bernardyńskiego i otrzymała swój obecny przebieg i aktualną długość. W 1990 r. nadano jej po raz drugi nazwę Złotej.

W 1906 r. – 21 maja – na skrzyżowaniu ul. Złotej z ul. Ciasną miał miejsce zamach bombowy na pułkownika barona Kellera, dowódcę stacjonującego w Kaliszu 15 Aleksandryjskiego Pułku Dragonów, dokonany przez członków organizacji bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej. Pułkownik został wówczas ranny i opuścił miasto.

Na początku I wojny światowej znaczna część ul. Złotej (na odcinku od Głównego Rynku do ul. Babina) została zniszczona prawie całkowicie.

W drugiej połowie XX w. przy tej ulicy powstały zakłady przemysłowe – Fabryka Firanek i Koronek „Haft” oraz Zakład Przemysłu Dziewiarskiego „Polo”, a pod koniec tego wieku zbudowano Wyższe Seminarium Diecezji Kaliskiej.

United Kingdom

In the second half of the 13th century the street ran from the north-west corner of Główny Rynek [Main Market Square] to the town walls. It was extended several times over centuries. Now it leads to the boundaries of the town where it turns right and reaches Wał Bernardyński [the Bernardyński Canal Embankment]. The street is 2600 metres long.

At first it was called Żydowska, as it made the central part of the Jewish. At the end of the 17th century, or at the beginning of the following century the name was changed into Złota.

At the beginning of the 19th century the town walls were dismantled and the street was joined to Ponad Murem Street [Beyond the Wall Street], now A. Parczewski Street. Ponad Murem Street ran along the used-to-be town walls as well along the arm of the Prosna River called Babinka. The watercourse Babinka was buried in the years 1941-1949 and a green area called Planty was formed on the place where the old river used to flow.

In 1875 Złota Street was extended to Babina Street situated on the other side of the river after building a wooden bridge over the Babinka Canal. Nowa Street, another street reaching the river from the opposite side was also joined to Złota Street.

In 1934 Nowa Street was included into Złota Street and the new street leading to the boundary of the town area was given the name after the Polska Organizacja Wojskowa (POW) [the Polish Military Organisation]. In the following years the street changed its name; in 1947 it was named Daszyński Street, three years later, in 1950 the name was changed into Feliks Dzierżyński Street. In 1963, after the extension of the urban territory, the street reached the Kanał Bernardyński [the Bernardyński Canal]. Since that year the street has the present run and length. In 1990, for the second time, the street was given the name Złota.

In 1906, a bomb attack was conducted on Colonel Baron Keller at the junction of Złota and Ciasna Streets. Keller, the commander of the 15 Alexandrian Regiment of Dragoons stationing in Kalisz, was injured and left the town. The attack was organised by the members of the Organizacja Bojowa Polskiej Partii Socjalistycznej [the Fighting Organisation of the Polish Socialist Party].

At the beginning of the Great War a big section of Złota Street between Rynek Główny [Main Market Street] and Babina Street was nearly completely destroyed.

In the second half of the 20th century some factories were built in Złota Street, namely Fabryka Firanek i Koronek “Haft”[the Curtains and Laces Factory “Embroidery”] and  the Zakład Przemysłu Dziewiarskiego “Polo”[the Knitting Factory “Polo”] At the end of the 20th century the Wyższe Seminarium Diecezji Kaliskiej. [the Higher Seminary of the Kalisz Diocese] was built in this street.

zlota 4  zlota 2  zlota 1

zlota 3  zlota 5

Zdjęcia ze strony Wirtualnego Muzeum Fotografii Kalisza www.wmf.kalisz.pl

flaga polski

Historia Ulicy Garbarskiej.

Ulica ta biegnie od ul. Kanonickiej do Złotej i stanowi przedłużenie ul. Grodzkiej. Wytyczona została w drugiej połowie XIII w. i należy do najstarszych ulic lokacyjnego Kalisza. Liczy prawie 130 m długości.

Znajdowała się na terenie dzielnicy żydowskiej i łączyła się z ul. Targową wiodącą na Końskie Targowisko, położone nieco bliżej Prosny od dzisiejszego Rozmarku.

Jej nazwa pochodzi od rzemieślników trudniących się garbowaniem skór, których warsztaty znajdowały się niegdyś nad odnogą rzeki Prosny, płynącą tuż za pobliskim murem obronnym.

Dawna drewniana zabudowa tej ulicy spłonęła doszczętnie w 1852 r. podczas pożaru części dzielnicy żydowskiej, a murowane kamienice postawione w jej miejscu - zwłaszcza po lewej stronie ulicy - uległy prawie całkowitemu zniszczeniu na początku I wojny światowej.

Około 1930 r. u jej zbiegu z ul. Kanonicką (wcześniej noszącą nazwę św. Mikołaja) zbudowany został Hotel Wiedeński, który w okresie okupacji hitlerowskiej zajmowała policja kryminalna. Obecnie jest to budynek mieszkalny.

United Kingdom

The street runs from Kanonicka Street to Złota Street; it makes an extension of Grodzka Street. It came into being in the 13th century and is one of the oldest streets of the chartered town. It is 130 metres long.

The street made a part of the Jewish district and joined Targowa Street leading to Końskie Targowisko [Horse Market] situated closer to the Prosna River than today’s Rozmark.

There were craftsmen’s workshops situated along an arm, of the Prosna River, flowing just on the other side of the town wall. The craftsmen dealt with tanning [garbowanie], hence the Polish word standing for their everyday activity gave a name to the street.

The old wooden buildings of the street burnt down in the 1852 fire of the Jewish district, and the brick tenement houses built on the place of the wooden ones were nearly completely destroyed at the beginning of the First World War.

Where Garbarska Street meets Kanonicka Street (once Saint Nicolas Street) the Hotel Wiedeński [the Vienna Hotel] was built around 1930. During the Nazi occupation the building housed the German criminal police. Now it is a residential building.

 

 

flaga polski

Historia ulicy Grodzkiej.

Prowadzi lekkim łukiem od Placu św. Jana Pawła II do ul. Kanonickiej, a jej przedłużenie stanowi ul. Garbarska. Należy do najstarszych ulic lokacyjnego Kalisza. Liczy nieco ponad 220 m długości.

Pierwotnie nosiła nazwę Zamkowej, bowiem swój początek brała przy kaliskim zamku zbudowanym przez Kazimierza Wielkiego tuż obok północnej bramy miejskiej zwanej Toruńską. Zamek ten, podobnie jak mury obronne, rozebrany został na początku XIX wieku.

W XVII w. nazwano ją ulicą Przygrodzką, a swoją obecną nazwę otrzymała w latach 20. XIX wieku.

Przez prawie sześć wieków główną jej zabudowę stanowił gotycki, czteroskrzydłowy zamek i kościół pw. św. Mikołaja (znajdujący się w latach 1353-1810 w posiadaniu kanoników regularnych laterańskich) oraz liczne drewniane dworki szlacheckie usytuowane na terenie rozciągającym się od tej ulicy w kierunku miejskiego muru obronnego. Uległy one zniszczeniu podczas wielkiego pożaru miasta, jaki miał miejsce we wrześniu 1792 roku.

Nowa zabudowa ulicy, złożona z budynków murowanych, powstała w XIX wieku. Już w 1819 r. na terenie zajmowanym dawniej przez zamek kazimierzowski i leżącym tuż obok niego wzniesiony został klasycystyczny gmach Szkoły Wojewódzkiej, która później kilkakrotnie zmieniała swoją nazwę. Dziś jest to I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka. Nieco później powstały trzy kamienice, w których znajdowały się hotele: Drezdeński, Lipski i Saski. Natomiast naprzeciw gmachu szkolnego zbudowano zajazd pocztowy z obszernym dziedzińcem i zapleczem gospodarczym. W jego miejsce w okresie międzywojennym wzniesiono nowy, nowoczesny gmach pocztowy, który istnieje do dnia dzisiejszego.

Bardzo znaczna część zabudowy mieszkalnej stojącej przy tej ulicy uległa zniszczeniu na początku I wojny światowej – w sierpniu 1914 roku.

United Kingdom

The name of the street refers to the word “fortified settlement”. The slightly arched 220 meters long Grodzka Street runs from Plac Św. Józefa [Saint Joseph Square] to Kanonicka Street. Then Grodzka Street turns into Garbarska Street. Grodzka Street is one of the oldest streets of the chartered town.

At first it was called Zamkowa, as it started at the castle built by Casimirus the Great, just next to the northern town gate called Toruńska. The castle, together with town walls was dismantled at the beginning of the 19th century.

In the 17th century it was called Przygrodzka. Since the twenties of the 20th it has its present name.

A gothic four-winged castle and a Saint Nicolas church, which in the years 1353-1810 belonged to the Canons Regular of Lateran, were the most important edifices situated at the street. There were also numerous wooden gentry’s manor houses built on the area between the street and the town wall. All of them burnt down at the time of the great fire of the town in 1792.

New brick buildings came into being in the 19th century. As early as in 1819 a classicist building of a school was erected on the place of the castle and on the neighbouring land. It was a secondary Szkoła Wojewódzka [the Voivodship School]. It changed names several times. Now it is the I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka [Adam Asnyk 1st Secondary School of General Education]. A bit later three tenement houses were built, which housed the Hotel Drezdeński [the Dresden Hotel], the Hotel Lipski [the Leipsig Hotel ] and the Hotel Saski [the Saxon Hotel]. Opposite the school buildings a post house was built with a spacious courtyard and postal support facilities. A new and modern postal building was edified on the same place in the inter-war period. It exists to this day.

Most of tenement houses standing along the street were destroyed in August 1914, at the beginning of the Great War.

Grodzka 1  Grodzka 1914 18  Grodzka 2

Grodzka 4  Grodzka 3

Zdjęcia ze strony Wirtualnego Muzeum Fotografii Kalisza www.wmf.kalisz.pl

flaga polski

Historia ulicy Sukienniczej.

Stanowi przedłużenie ul. Kolegialnej i przez most na Prośnie – zwany Trybunalskim – dochodzi do Alei Wolności. Liczy nieco ponad 210 m długości i jest jedną z głównych arterii komunikacyjnych w śródmieściu.

Należy do najstarszych ulic lokacyjnego Kalisza i przypuszczalnie wytyczona została w drugiej połowie XIII w., podczas prac związanych z rozplanowywaniem przestrzennym miasta wkrótce po jego lokacji dokonanej przez księcia Bolesława Pobożnego.

Pierwotnie była węższa i krótsza, bo łączyła tylko sąsiadujące ze sobą ulice: Piekarską z Bydlęcą (dzisiejsza ul. Rzeźnicza).

W pierwszej połowie XIX w. przedłużono ją w obie strony. Najpierw – na początku XIX w. – przyłączono do niej od strony południowej nowo utworzoną ulicę prowadzącą przez dawny ogród ojców franciszkanów w kierunku Prosny i połączono ją drewnianym mostem zbudowanym na głównym korycie rzeki Prosny z ówczesną Aleją Józefiny (obecnie Aleja Wolności), gdzie w latach 1821-1824 zbudowano gmach Trybunału (dzisiejszy Sąd Okręgowy). Natomiast w połowie lat dwudziestych XIX w. w jej przebieg włączono od północy ul. Gościnną, która stanowiła przecznicę łączącą dwie ulice wybiegające z Głównego Rynku – Łazienną i Piekarską.

W 1941 r. ulica Sukiennicza otrzymała na całej swej długości identyczną szerokość, bowiem do tego czasu jej odcinek między ulicami: Łazienną i Rzeźniczą był dużo węższy.

Przy tej ulicy znajduje się kompleks zabudowań ojców franciszkanów obejmujący gotycki kościół pw. św. Stanisława BM, zbudowany w XIII-XIV w. i barokowy klasztor wznoszony etapami (na miejscu starszego) w okresie od XVI do XVIII wieku.

W pobliżu zbiegu tej ulicy z ul. Browarną w 1906 r. miał miejsce nieudany zamach bombowy dokonany przez członków organizacji bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej na pułkownika barona Kellera, dowódcę stacjonującego w Kaliszu 15 Aleksandryjskiego Pułku Dragonów, znienawidzonego przez mieszkańców miasta za brutalne tłumienie wszelkich demonstracji.

United Kingdom

The name of the street points to the fact that craftsmen’s cloth halls might have been situated there. The street, which is an extension of Kolegialna Street, reaches Aleja Wolności [Liberty Avenue] across the bridge called Trybunalski. The Sukiennicza Street is one of the main communication thoroughfares in the centre of the town. It i s one of the oldest streets within the boundaries of the chartered town. It came into being in the second half of the 13th century when the prince, Boleslaus the Pious, after granting a charter to the town, decided about a new spatial planning of Kalisz. Once it was much shorter and narrower, since it just joined the Piekarska and Bydlęca Streets. The latter one is now called Rzeźnicza Street.

The street was extended, in both directions, in the first half of the 19th century. First, at the beginning of the 19th century, a new street that ran through the former Franciscan garden towards the Prosna River was included into Sukiennicza Street from the southern side. It was also joined, by means of a wooden bridge, to the then Aleja Józefiny [ Józefina Avenue],now Aleja Wolności where an edifice of Trybunał [the court building] was erected in the years 1821-1824. Today the edifice is a seat of Sąd Rejonowy and Okręgowy. [the District and County Court]. In the middle of the 19th century Gościnna Street was included into Sukiennicza Street from the northern side Before this fact, Goscinna Street was just a turning that joined two other streets that led from Rynek Główny, [ Main Market Street], that is, Łazienna and Piekarska. Streets.

Since 1941 the whole Sukiennicza Street was of the same width, as earlier the part between the Łazienna and Rzeźnicza streets was narrower.

There is a collection of buildings situated in Sukiennicza Street belonging to the Franciscan Order, that is, a Gothic church built in the 13th and the 14th centuries dedicated to Saint Stanislaus, the bishop and martyr and a baroque monastery erected in stages in the period from the 16th to 18th centuries. The present buildings of the monastery came into being on the place of older ones.

 In 1906, in the place where Sukiennicza and Browarna streets meet, a failed bomb attack on Colonel Baron Keller took place. Keller was the commander of the 15 Alexandrian Regiment of Dragoons which stationed in Kalisz, and the attack was organised by the members of the Organizacja Bojowa Polskiej Partii Socjalistycznej [the Fighting Organisation of the Polish Socialist Party]The commander was hated by the citizens of Kalisz for his brutal repressions of demonstrations.

 sukiennicza 1  sukiennicza 4  sukiennicza 5

sukiennicza 2  sukiennicza 3

Zdjęcia ze strony Wirtualnego Muzeum Fotografii Kalisza www.wmf.kalisz.pl